زمانی که با اکوسیستم استارتاپی آشنا می‌شوید و می‌خواهید وارد آن شوید، یکی از سوالاتی که احتمالا برایتان مطرح می‌شود این است که چه تفاوتی بین شتاب‌دهنده، مرکز رشد و فضای کار اشتراکی وجود دارد.

شتاب‌دهنده یا accelerator:

شتاب‌دهنده‌ها مراکزی هستند که در مدت زمانی ثابت خدماتی شامل سرمایه seed، ارتباطات، منتورشیپ، آموزش‌های مورد نیاز، فضای کار اشتراکی و ارائه به سرمایه‌گذاران را به استارتاپ‌ها ارائه می‌دهند. شتاب‌دهنده‌ها معمولا با سرمایه‌های خصوصی کار می‌کنند. اولین شتاب‌دهنده در دنیا Y Combinator نام دارد و در سال 2005 آغاز به کار کرده است.

مرکز رشد یا incubator:

مراکز رشد سازمان‌هایی هستند که در مدت زمانی کوتاه خدماتی شامل آموزش‌های کسب‌و‌کار و فضای کاری را در اختیار استارتاپ‌ها و کسب‌و‌کارهای نوپا قرار می‌دهند. مراکز رشد معمولا با سرمایه‌های دولتی کار می‌کنند. ایده راه‌اندازی مرکز رشد به سال 1959 برمی‌گردد.

فضای کار اشتراکی یا Coworking Space:

فضاهای کار اشتراکی تنها محلی را برای کار در اختیاز افراد قرار می‌دهند. هر فرد یا تیمی می‌تواند در این فضاهای کاری مستقر شود. مزیت فضای کار اشتراکی ارتباط، شبکه‌سازی و هم‌افزایی با افراد دیگر است.

تفاوت شتاب‌دهنده و مرکز رشد:

• شتاب‌دهنده‌ها سرمایه‌گذاری seed انجام می‌دهند در حالی که به طور معمول مرکز رشد سرمایه‌گذاری نمی‌کند.
• شتاب‌دهنده مقداری از سهام استارتاپ را برمی‌دارد ولی مرکز رشد معمولا سهام نمی‌خواهد.
• درخواست برای شتاب‌دهنده معمولا برای همه باز است ولی مرکز رشد اغلب شرایط خاصی دارد.
• مدت زمان حضور استارتاپ در شتاب‌دهنده بین سه تا شش ماه است ولی در مرکز رشد معمولا از شش ماه تا سه سال امکان حضور وجود دارد.