مهمان اپیزود پنجم آنکادر، دکتر آتوسا بنیانی است. آتوسا در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان داروسازی خوانده و اکنون به عنوان مشاور در دفتر ایران سازمان جهانی بهداشت مشغول به کار است.

آتوسا برای رسیدن به این جایگاه در سازمان جهانی بهداشت با چالش‌های مختلفی روبه‌رو بوده اما با پشتکار و تلاش مداوم توانسته آن را به دست آورد. او در این گفتگو داستان مسیر زندگی خودش را تعریف می‌کند و توضیح می‌دهد فعالیت یک داروساز در حوزه سلامت عمومی، گرچه در ایران به ندرت دیده می‌شود، چندان هم نامتعارف نیست.

آتوسا در این گفت‌وگو درباره ساختار سازمان جهانی بهداشت، نوع فعالیت‌هایش و راه‌های همکاری با آن صحبت می‌کند. او همچنین برخی مهارت‌هایی را که افراد برای کار در این سازمان و سایر نهادهای بین‌المللی زیر نظر سازمان ملل (UN) باید یاد بگیرند نام می‌برد که برای علاقه‌مندان این مسیر مفید خواهد بود.

ما در آنکادر تجربه و چالش‌های انتخاب کسانی را که سعی کردند قاب و چارچوب‌های رایج را کنار بگذارند و مسیری متفاوت برای خودشان انتخاب کنند روایت می‌کنیم.

اپیزود پنجم از فصل اول آنکادر را در پادبین بشنوید.

پادکست آنکادر از کجا بشنویم؟

     

   

پادکست آنکادر را کجا ببینیم؟

 

لیست مهمانان این فصل را در اپیزود صفر از فصل یک آنکادر ببینید.

خلاصه اپیزود چهارم از فصل یک آنکادر

آتوسا در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان داروسازی خوانده و اکنون به عنوان مشاور در دفتر ایران سازمان جهانی بهداشت مشغول به کار است.

او 5 روز هفته را در سازمان جهانی بهداشت و در دو روز دیگر هفته را هم در داروخانه کار می‌کند، چرا که معتقد است حضور در داروخانه به انجام بهتر مسؤولیت‌هایش در سازمان جهانی بهداشت کمک می‌کند. او درباره کارش می‌گوید: «کار من توی دفتر WHO به این صورته که من توی واحد غنی‌سازی نظام سلامت یا Health System Strengthening کار می‌کنم و توی پروژه‌هایی که بیشتر مربوط هستن به دسترسی به داروها و تجهیزات پزشکی مشاور هستم.»

او درباره پروژه‌ها هم توضیح می‌دهد: «کارهایی که ما می‌کنیم می‌تونه خیلی بسته به پروژه متفاوت باشه. می‌تونه از اینکه ما بریم رایزنی کنیم با آدم‌های مربوطه تو سیستم بهداشت باشه تا اینکه من خودم آنالیز کنم قیمت‌ها و شرایط پوشش بیمه‌ها و داروهای موجود در بازار رو و یا در نهایت حتی اینکه ما بیایم پروژه‌ای رو پیاده‌سازی کنیم. در واقع سنجش، پایش و ارزیابی انجام بدیم و کلا طیف وسیعی رو شامل می‌شه.»

آتوسا ماجرای رسیدنش به جایگاه کنونی‌اش را با اشاره به علاقه‌اش به سلامت عمومی (Public Health) شروع می‌کند و می‌گوید در دوران دانشجویی در دوره‌های آموزشی مختلفی با این موضوع شرکت کرده و در یکی از همین دوره‌ها با یکی از پروژه‌های سازمان جهانی بهداشت در ایران آشنا شده و توانسته در آن همکاری کند.

او برایمان تعریف می‌کند که چطور پشتکارش باعث شده بتواند بعد از تلاش بسیار به عنوان داوطلب با دفتر ایران سازمان جهانی بهداشت همکاری کند و پس از آن در جایگاه مشاور فعالیتش را ادامه دهد.

آتوسا کمی هم از ساختار سازمان‌های زیرمجموعه سازمان ملل گفت:

«WHO سازمانیه که بیشتر از دید کلان کار می‌کنه یعنی سعی می‌کنه با سیاست‌مدارها بیشتر کار کنه، کمتر خودش رو درگیر کارهای میدانی می‌کنه، مگر در مواقع اورژانسی یا شرایط خاص دیگه‌ای. اما مثلا یونیسف، یواِن‌اِچ‌سی، آژانس پناهندگان، اینا بیشتر خودشون رو درگیر کار میدانی می‌کنن تا ما.»

او سپس توضیح داد که  دفتر ایران سازمان جهانی بهداشت، زیرمجموعه Eastern Mediterranean Regional Office است و دفتر کشوری یک واحد اداری و 5 واحد تکنیکال دارد که فعالیت همگی روی  پوشش جهانی سلامت (Universal Health coverage) متمرکز است. بخش‌های تکنیکال عبارتند از: بیماری‌های واگیر (Communicable Disease)، بیماری‌های غیرواگیر (non-communicable Disease)، سیستم سلامت (Health System)، جامعه سالم‌تر (Healthier population) و اضطراری (Emergency)

از آتوسا درباره مهارت‌هایی که در شغلش به آنها نیاز دارد پرسیدیم. او گفت: «من فکر می‌کنم یکی از اصلی‌ترین مهارت‌هایی که به کارمون می‌آد تو این حوزه اینه که ما دائم باید در حال آموزش دیدن باشیم. یعنی life on learning داریم عملا. به خاطر اینکه، قطعا می‌تونی تصور کنی که یک حوزه‌ای مثل حوزه سیستم‌های سلامت خیلی خیلی وسیعه و بالاخره هر پروژه‌ای ممکنه از یک جایی خواسته بشه که روش فعالیت و مانور داده بشه…  برای همین فکر می‌کنم اصلی‌ترین چیزی که لازم داریم اینه که بدونیم همیشه باید در حال آموزش‌دیدن باشیم و این رو بپذیریم.»

آتوسا همچنین مهارت‌های کار تیمی و انعطاف‌پذیری را مهم می‌داند و به این نکته هم اشاره کرد که سطح شایستگی‌های مورد انتظار در سازمان‌هایی همچون سازمان جهانی بهداشت با تصورات بسیاری از ما متفاوت است:‌ «ما شاید توی جامعه‌مون این تصور رو داریم که ما وقتی فارغ‌التحصیل می‌شیم به عنوان پزشک، داروساز، دندان‌پزشک یا هر رشته دیگه‌ای، دیگه تموم! دیگه ما به بالاترین سطح اون رشته رسیدیم و ماییم و خودمون دیگه. همین که درسمون رو خوندیم یعنی به اون کوالیفیکیشن‌ها رسیدیم. ولی کارهایی مثل کارهای WHO اصلا به اون سبک نیست و به ازای هر یک سالی که حضور بیشتر داری ارزش تو توی اون سازمان کلی تغییر می‌کنه.»

اگرچه کسانی بوده‌اند که او را برای پیش رفتن در مسیر متفاوتی که انتخاب کرده، تشویق کرده‌اند، افراد بسیاری هنوز منتظر هستند آتوسا به مسیر معمول برگردد و داروخانه راه بیاندازد. او می‌گوید هنوز با خیلی خط‌کش‌ها ممکن است فرد ناموفقی شناخته شود و حتی برخی اساتید دانشگاه او را «داروساز ازدست‌رفته» می‌دانند، اما به نظرش مهم این است که از چه زاویه دیدی به خودمان نگاه کنیم و برایمان مهم باشد که از دید چه کسی  موفق یا ناموفق شناخته شویم.

«ما هیچ‌وقت نمی‌تونیم همه آدم‌ها رو راضی نگه داریم. ما مجبوریم که انتخاب کنیم کی رو می‌خوایم، چه زاویه دیدی رو می‌خوایم. شاید اگر شما این کار رو بکنید، خیلی راحت‌تر بتونید بفهمید که چه آینده‌ای رو می‌تونید برای خودتون ترسیم کنید. احساس سرخوردگی‌تون قطعا کمتر می‌شه و دیگه از کنار خیلی حرف‌ها و بحث‌ها می‌گذرید.»

برای بسیاری از دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی، کار کردن در سازمان جهانی بهداشت یا برخی زیرمجموعه‌های دیگر سازمان ملل یک رویاست. اما آتوسا نکته مهمی را در این مورد مطرح می‌کند:

«شاید ما فکر می‌کنیم کار public health کردن یعنی UN، یعنی شما وارد یکی از سازمان‌های بین‌المللی بشید. ولی می‌خوام بگم این نیست و زمینه‌های کاریش خیلی خیلی وسیع‌تر از این حرفاست.

خیلی موسسات خیلی دانشگاه‌ها دارن فعالیت‌های خیلی قوی‌ای می‌کنن تو این حوزه‌ها که من خودم رو به عنوان مثال بگم شاید افق آینده‌ام وارد شدن به یکی از اون مجموعه‌های تکنیکال باشه.

به خاطر همین می‌خوام خواهش کنم از کسایی که این حوزه‌ها رو دوست دارن که بشناسن جنس کارهایی که می‌شه و جاهای مختلف که روی این مدل کارها فعالیت می‌کنن.»

 البته او روش‌‌های ورود و همکاری با سازمان جهانی بهداشت را به طور کامل توضیح داد که می‌توانید در دقایق 36 تا 40 پادکست بشنوید.

یکی از توصیه‌های آتوسا به کسانی که قصد ورود به سازمان جهانی بهداشت یا سازمان‌های دیگر UN را دارند این بود که نسبت به یادگیری باز و پذیرا باشند. او می‌گوید هیچ‌وقت نباید فکر کنیم در موضوعی متخصص شده‌ایم و باید بدانیم همیشه خیلی مطالب برای یادگیری وجود دارد.

«فروتن بودن می‌تونه خیلی تأثیرگذار باشه. شاید شما نفهمید که بقیه می‌فهمن. ولی می‌فهمن که شما با چه دیدی بهشون رجوع کردید. با چه دیدی دارید باهاشون صحبت می‌کنید. می‌فهمن که شما یک آدمی هستید که مشتاق یادگیری هستید و به خاطر علاقه‌ـون به یادگیری رفتید سمت اونا یا اینکه صرفا به خاطر اینکه می‌خواید اون آدم بعدها کمکتون کنه برای بالا رفتن از پله‌های موفقیت رفتید سمتشون. و این خیلی خیلی تاثیرگذاره روی رفتاری که اون آدما بعدا با شما خواهند کرد. پس خواهشم اینه که تمرین کنیم از بالا به آدم‌های دیگه نگاه نکنیم.»

و در پاسخ به پرسش آخر آنکادر، آتوسا به خود بیست و دوسه ساله‌اش که به سلامت عمومی علاقه داشته اما با ترس‌های مختلفی برای بیان آن و تلاش برای ورود به این حیطه روبه‌رو بوده، می‌گوید نترس و پیش برو.

0%

• Criteria 0%
• Criteria 0%
• Criteria 0%
• Criteria 0%
• Criteria 0%